Najczęstsze błędy żywieniowe popełniane przez właścicieli zwierząt

Nikt nie powinien kwestionować zaangażowania właściciela w opiekę nad czworonożnym przyjacielem, gdy ten postrzegany jest jako członek rodziny i niezastąpiony towarzysz codzienności. Co mam na myśli? A to, że każdy przepełniony miłością właściciel psa chce i w dużej mierze stara się robić wszystko możliwie najlepiej. Problem błędów popełnianych w codziennym prowadzeniu czworonoga polega na tym, że nie są one wynikiem braku zaangażowania, rzadko też stanowią efekt ignorancji. Największą rolę odgrywa tu brak dostatecznej wiedzy właścicieli o tym, co tak naprawdę jest dobre dla ich psa oraz świadomości, jak bardzo udomowiony potomek dzikich psowatych różni się od człowieka, zarówno pod względem potrzeb, jak i preferencji. Umiejętne prowadzenie psa to nie lada wyzwanie, a ograniczony dostęp do rzetelnych źródeł merytorycznej wiedzy wcale tego nie ułatwia.

W ciągu ostatnich kilku lat świadomość właścicieli zwiększa się sukcesywnie, a właściciele zwierząt bardziej aktywnie i efektywnie podejmują się opieki nad swoimi towarzyszami, dążąc do zapewnienia im optymalnych warunków życia, od szczenięcia do późnej starości. W ich edukację coraz szerzej angażują się rodzime instytucje prozwierzęce, centra edukacji dla psów, psiedszkola, prywatni szkoleniowcy, wydawcy literatury branżowej, w tym znanych magazynów, a także producenci karm pełnoporcjowych i uzupełniających. Zmiany w postrzeganiu psa, jako istoty niezmiennie towarzyszącej człowiekowi, w rozumieniu jego potrzeb i ich szczególnej etiologii oraz w sposobie zapewniania mu dobrostanu w ujęciu holistycznym budują zupełnie nowy obraz właściciela, jako opiekuna, dźwigającego ogrom odpowiedzialności za istotę, która uczestniczy w jego życiu myśląc, czując, potrzebując.

Jednakże nadal wielu kochających opiekunów, opierając się na dawnych przekonaniach oraz wiedzy pozyskiwanej z zalewających Internet nierzetelnych źródeł, często zupełnie nieświadomie popełnia poważne błędy, których konsekwencje mogą być niebezpieczne dla zdrowia czworonoga. W szczególności, gdy wspomniane nieprawidłowości w postępowaniu dotyczą żywienia psów o indywidualnych potrzebach, wynikających ze specyficznego stanu fizjologicznego, określonej fazy wzrostu i rozwoju czy cech osobniczych, z poziomem aktywności fizycznej na czele.

Jak wygląd nie świadczy o wartości

Pierwsza z wymienionych nieprawidłowości wynika przede wszystkim z wieloletniego przekonania o dobrych intencjach producentów karm. Wielu z nas bardzo długo opierało się na informacjach przekazywanych właśnie przez nich, dotyczących prawidłowego żywienia czworonogów, wierząc w szczególności tym producentom, którzy swój wydawać by się mogło merytorycznie bogaty marketing popierali wysoką ceną. Wiedza o żywieniu zwierząt towarzyszących przeszła na szczęście swoistą rewolucję, dzięki której właścicielom otworzyły się oczy na rzeczywisty wymiar zakłamania wielu wytwórców nisko jakościowej paszy dla psów (niestety, trudno użyć tu innego, mniej dosadnego określenia). Jednakże przez te wszystkie lata, w wielu konsumentach utrwaliło się przekonanie o zależności pomiędzy wyglądem produktu i opakowania, a jakości jego zawartości. Tym samym też zainteresowanie cechami estetycznymi karm zamiast ich składem, rzeczywistymi wartościami odżywczymi, pochodzeniem surowców, ich bezpieczeństwem oraz strawnością wciąż pozostaje faktem, z którym należy walczyć. Kolorowe, syntetycznie aromatyzowane krokiety, zamknięte w opakowaniu, którego estetyka nawiązuje do długowieczności i szeroko pojętego szczęścia zwierzęcia, nie przekazując żadnych konkretnych informacji o rzeczywistych wartościach produktu, powinny wzbudzać czujność właścicieli czworonogów. Tego rodzaj estetyka wizualna to wciąż wykorzystywany przez niektórych producentów chwyt marketingowy, odwołujący się do ludzkich przekonań o walorach karm. Te zaś, kolorowe i pachnące, w praktyce mają w swym składzie taką ilość syntetycznych i chemicznych dodatków, barwników i konserwantów, że aż dziw, iż nie świecą w ciemności.

Tak ładnie zjadłeś – a, masz jeszcze troszeczkę

Na wszystkich dostępnych na rynku opakowaniach karm suchych i mokrych znajduje się wyraźnie przedstawione dawkowanie, mające uświadamiać właściciela, jaka porcja pokarmowa zalecana jest dla psa o określonej masie ciała. Powszechnie wiadomo, że jest to wartość orientacyjna, co oznacza, że może stanowić pewnego rodzaju wyznacznik, jednak nie uwzględnia wszystkich istotnych zmiennych. Dawka pokarmowa, niezależnie od rodzaju karmy, powinna bowiem być ustalana zawsze indywidualnie, w oparciu o dane czworonoga – jego masę ciała, fazę wzrostu, wiek, płeć, styl życia, stan fizjologiczny, poziom aktywności, a nawet sezonową zmienność zapotrzebowania na energię. O ile w przypadku żywienia karmą gotową, pełnoporcjową nieprawidłowe dawkowanie wydaje się niemożliwe (choć i to nie prawda), o tyle decydując się na gotowanie w domu, wielu właścicieli popełnia rażące błędy, odbijające się w konsekwencji na kondycji i zdrowiu zwierzęcia.

Budowanie i wzmacnianie więzi w oparciu o samodzielne przygotowywanie jedzenia jest możliwe, o ile posiada się dostateczną wiedzę o bilansowaniu dziennej dawki pokarmowej oraz rzeczywistych wymaganiach żywieniowych czworonoga. Najczęstszym błędem popełnianym w domu, podczas przygotowywania posiłków jest nieprawidłowo oszacowana gramatura wykorzystywanych surowców, przekładająca się często na zbyt wysoką kaloryczność. Dobrym przykładem jest tu łyżka oleju roślinnego, bogatego w kwasy Omega-6, która właścicielowi czworonoga może wydawać się niewiele znaczącym energetycznie dodatkiem, kiedy to w praktyce aż 90 kcal, czyli aż 20% dobowego zapotrzebowania psa lub kota, wykazującego zapotrzebowanie na poziomie 500 kcal dziennie. Takie systematyczne przekraczanie normy prowadzi do wyraźnego przyrostu masy ciała już po kilku tygodniach, a tym samym do rozległych zmian w organizmie, wynikających z patologicznego charakteru nadwagi i otyłości. Co istotne, nadmierna kaloryczność posiłku nie oznacza, że spełnia on normy zapotrzebowania na inne składniki. Efekt? Wysoce kaloryczne porcje o niskiej wartości odżywczej, prowadzącej do przewlekłych niedoborów niezbędnych do życia składników – ze zdrowym żywieniem niemające nic wspólnego.

Zdrowie w pigułce - im więcej, tym lepiej?

Pojawienie się na rynku pet-food suplementów diety i kompleksów związków odżywczych w postaci łatwo dawkowanych tabletek, kapsułek, proszków, pasztetów i innych form, chętnie przyjmowanych przez psy, skłoniło wielu właścicieli do zwiększenia ich udziału w codziennej diecie. Również tej uznawanej za pełnoporcjową, czyli z założenia zaspokajającej zapotrzebowanie energetyczne i na niezbędne do życia składniki określonej grupy czworonogów. Skąd jednak pomysł by wspomagać już zrównoważoną dietę? Otóż, z „doświadczenia”.

Niemal każdy z nas korzysta z dobrodziejstw współczesnej farmaceutyki, zapobiegawczo sięgając po dodatki, suplementy i kompleksy witaminowe, często nie mając ku temu rzeczywistego powodu. Tę ogólnospołeczną tendencję przekładamy na nasze psy, zapominając, że karmy suche premium to jednak coś więcej, niż tylko produkt zaspokajający potrzeby bytowe psów. To rozbudowane, bogate w składniki odżywcze i dodatki funkcjonalne formuły, których zadaniem jest zachowanie najlepszej możliwej kondycji psychofizycznej zwierzęcia, jego siły i witalności na każdym etapie życia. Ich nieumiejętne uzupełnianie prowadzi do niebezpiecznych nadmiarów, mogących realnie zagrażać zdrowiu czworonoga. Stosowanie dodatków i suplementów w codziennej diecie, również tych naturalnych zalecane jest, gdy stan zdrowia psa stanowi o takiej konieczności, a i wtedy ich dawkowanie wymaga ścisłej kontroli specjalisty – żywieniowca i lekarza weterynarii.